هر سال بنیادهای مختلف در کشورهای اروپایی و آمریکا جوایزی را به برخی فعالین برای "دفاع از آزادی بیان" یا "حقوق بشر" اعطاء می کنند. این نهادها بعنوان بخشی از نهاد ایدئولوژیک نظام حاکم با اعطای این جوایز اهداف سیاسی – ایدئولوژیکی معینی را دنبال می کنند. جایزه نوبل یکی از مهمترین و با پرستیژترین این جوایز در تمام طول حیاتش در جبهه منافع بورژوازی جهانی قرار داشته است، چه در زمان جنگ سرد و چه پس از آن در زمان ”نظم نوین جهانی ” . چند مورد بسیار بحث برانگیز اخیر اعطای جایزه صلح نوبل یدینقرار است: نلسون ماندلا و دوکلرک (رئیس دولت آفریقای جنوبی دوره آپارتاید) یاسر عرفات و اسحاق رابین (که منجر به استعفای یکی از هیات تصمیم گیری در اعتراض به انتخاب عرفات بود. او در اعتراض به اعطای جایزه به یک ”تروریست ” استعفا کرد!) شیرین عبادی (بعنوان "یک زن مسلمان که تناقضی میان حقوق بشر و اسلام نمی بیند") و مورد اخیر دانشجوی معترض و زندانی چینی است .
هر یک از این جوایز بروشنی اهداف سیاسی – ایدئولوژیک کمیته نوبل را افشاء می کند: تلاش برای تحکیم و تقویت حاکمیت ایدئولوژیک بورژوایی بر جهان. بنابراین نلسون ماندلا که 27 سال در زندان رژیم آپارتاید بسر برده، جایزه صلح نوبل را با دوکلرک رئیس حکومت آپارتاید که میلیون ها نفر را محکوم به فلاکت بارترین شرایط زیست و کار و بی حقوقی مطلق کرده است، تقسیم می کند. دانشجوی چینی، در شرایطی که تشنج بر روابط سرمایه غربی با چین حاکم است، بعنوان برنده جایزه صلح نوبل انتخاب می شود. کمیته نوبل با یک تیر دو نشان را می زند. هم بورژوازی و چین را تحت فشار سیاسی می گذارد و هم با "کمونیست" خواندن حکومت چین، یکبار دیگر فضای جنگ سردی را احیاء می کند. این جایزه به یک "ناراضی" و معترض "ضد کمونیست"اعطاء می شود. خانم عبادی که معرف حضور همه هست، این جایزه با هدف تقویت معترضین "درباری" سازشکار و ملی – اسلامی ها در مقابل نیروهای رادیکال و کمونیست به ایشان داده شد .
جایزه آزادی و آینده رسانه‌ها که هر سال توسط یک بنیاد رسانه‌ای در شهر لایپزیک آلمان به روزنامه‌نگاران، نویسندگان و رسانه‌هایی اعطا می‌شود که از قرار "با به خطر انداختن خود برای آزادی رسانه‌ها تلاش می‌کنند" امسال به کاریکاتوریست دانمارکی، کورت وسترگارد، که کاریکاتورهایش از محمد، پیغمبر اسلام، در سال 2005 مجادلات بسیاری را دامن زد، داده شد. این بنیاد از اکبر گنجی که در سال 2007 این جایزه را دریافت کرده بود و شیرین عبادی برای شرکت در مراسم دعوت کرده بود. از قرار این دو تن در مراسم متوجه شده اند که جایزه به این کاریکاتوریست داده می شود و بعنوان اعتراض سالن را ترک کرده اند .
جایگاه سیاسی این دو تن برای ما روشن است. اکبر گنجی بیش از یک دهه و در سیاه ترین دوران حکومت رژیم اسلامی نه تنها از رژیم اسلامی در سرکوب آزادی بیان و هر نوع آزادی دفاع کرده است، بلکه در این سرکوب فعالانه شرکت داشته است. داستان پونز کوبیدن بر پیشانی دختران و زنان بی حجاب یا "بدحجاب" توسط موئتلفین سابق ایشان افشاء شده است. اکبر گنجی از عناصر اصلی سازمان دادن به وزارت اطلاعات، دستگاه شکنجه و سرکوب بوده است. اکبر گنجی هنوز نیز از این رژیم سرکوب گر و جنایتکار دفاع می کند.
خانم شیرین عبادی از چهره های سرشناس جنبش ملی اسلامی است. طی این سی سال ایشان بیشتر در دغدغه دفاع از اسلام و رژیم اسلامی بوده است تا دفاع از آزادی بیان و آزادی میلیون ها انسان. نقش شیرین عبادی در جنبش حقوق زن بعنوان یکی از موانع اصلی رادیکالیزه شدن آن بر همه آشکار است. به دستبوسی نمایندگان مجلس رفتن، تقدیم جایزه نوبل خویش به خاتمی، دفاع از مجلس اسلامی، دروغ گفتن در روز روشن در دفاع از اسلام و خاک پاشیدن به چشم زنان آزادیخواه و ستمدیده، اعلام اینکه مردم ایران هنوز برای سکولاریسم آماده نیستند، در اوج سرکوب و شکنجه و اعدام، سپاه پاسداران و بسیج را "برادران عزیز" خواندن و از جوانان خواستن که در مقابل سرکوب خشن از خود "خشونت" نشان ندهند، فقط نمونه هایی از پرونده شیرین عبادی در دفاع از نظم موجود و مقابله با مبارزه مردم برای سرنگونی رژیم است .
این دو مدافع رژیم اسلامی از نهادهای غربی بخاطر مبارزه شان برای "آزادی بیان و حقوق بشر" جایزه دریافت کرده اند. اهداف سیاسی – ایدئولوژیک این نهاد ها روشن است. مقابله با خطر احتمالی یک انقلاب کارگری و جنبش رادیکال مردم برای سرنگونی رژیم. حال این دو تن به اعطای جایزه به کاریکاتوریست دانمارکی اعتراض کرده اند، به این علت که "وی با کاریکاتورهایش احساسات مذهبی را جریحه‌دار کرده است... در راستای اسلام‌ستیزی در برخی از کشورهای اروپایی در اینجا به یک کاریکاتور توهین‌آمیز درباره پیامبر اسلام جایزه داده‌اند." (شیرین عبادی)
جالب است که خانم عبادی، با حق بجانبی خاص اسلامی، هدف سیاسی - ایدئولوژیک پشت اعطای جایزه به کورت وسترگارد را افشاء می کند، اما زمانیکه ما کمونیست های کارگری اهداف سیاسی – ایدئولوژیک کمیته نوبل را در اعطای جایزه به ایشان افشاء کردیم، ایشان آزرده خاطر شد.
از یازده سپتامبر 2001 دو قطب تروریستی، تروریسم اسلامی و دولتی به یک جنگ عیان و گسترده دامن زدند. مبارزه با اسلامیست ها و جنبش اسلامی بهانه ای برای تحدید آزادی بیان و بسیاری حقوق شهروندی دیگر در کشورهای غربی شد. تحت نام مبارزه با تروریسم بسیاری از آزادی های مدنی توسط دولت های غربی ملغی شد. در این میان جناح راست و علنا راسیست جامعه مبارزه با اسلامیست ها را به بهانه ای برای حمله به مهاجرین و گسترش راسیسم بدل کرد. دولت های غربی با نعل و میخ زدن به گسترش این سیاست ها کمک رساندند.
در سال 2005 که تظاهرات و اعتراضات گسترده ای در کشورهای تحت حاکمیت اسلام علیه کاریکاتوریست و کاریکاتورها شکل گرفت که منجر به کشتن تعدادی شد، بسیاری از دولت های غربی در اشکال مختلف یا در مقابل مساله سکوت کردند و یا این حرکت را محکوم کردند. اکنون که مقابله با رژیم اسلامی در دستور آنها قرار گرفته است و تحریم علیه آن در ابعاد مختلف اعمال شده است، آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، در مراسم دادن جایزه رسانه‌‌های شهر پوتسدام به کورت وسترگارد، از او تجلیل کرده است.
باید نقش این بنیادها و جوایز را و اهداف سیاسی – ایدئولوژیک آنها را افشاء کرد. این نهاد ها و جوایز یک بخش لایتجزا و مهم دستگاه ایدئولوژیک بورژوازی جهانی است. این جوایز از نظر مبارزات رادیکال و انقلابی مردم که برای آزادی، برابری و رفاه و خلاصی از نظام سرمایه داری و یک دنیای بهتر مبارزه می کنند، پشیزی ارزش ندارد. باید جایگاه این جوایز و برنده های آنها را در مقابل جهان گذاشت .
و جالب اینجاست که در مورد این دو نمونه "وطنی" شاهد از غیب آمد. تعهد آنها به آزادی بیان و تعهدشان به اسلام و جنبش اسلامی به روشنی نمایان شد. دفاع از آزادی بی قید و شرط بیان و ابراز وجود از تعهدات تخطی ناپذیر ما کمونیست های کارگری است. از این رو ما حتی از حق آزادی بیان گرت وایلدرس، سیاستمدار دست راستی و راسیست هلندی برای بیان نظرات شنیع اش دفاع کردیم. حزب اتحاد کمونیسم کارگری این شعبده بازی رد و بدل جایزه به جنبش ملی – اسلامی و مدافعین علنی و خجول رژیم اسلامی را افشاء خواهد کرد و قاطعانه از آزادی بی قید و شرط بیان، ابراز وجود، تشکل، تحزب، نقد، اعتراض و اعتصاب دفاع خواهد کرد . *
